Tot 2017 had nog niemand van Harmen Krul gehoord. Dat wil zeggen: hij haalde al eens de krant in een voorleeswedstrijd in de bieb en natuurlijk kenden ze hem op Huisduinen, bij FC Den Helder, bij Odeklonje en de marine… maar niet bij het grote publiek. Wie hem wel kende, was CDAminister Raymond Knops, toen nog net Kamerlid en met net als Krul een christendemocraat met een defensieachtergrond. Bij een partijbijeenkomst in Den Helder leek het Knops en nog zo’n prominent militair CDA-lid, voormalig vice-admiraal Matthieu Borsboom, aardig om een jonge militair een zegje te laten doen. Dat was Harmen Krul. Vers van het KIM. En Raymond Knops zag het meteen. Hij was onder de indruk van de jonge Nieuwedieper. Die vlotte babbel, de bevlogenheid, de zelfverzekerdheid, de natuurlijke autoriteit die je misschien niet meteen verwacht bij een blaag van 22 jaar en nog een knappe kop ook. Hier stond een politiek talent waar het CDA nog wel eens wat aan zou kunnen hebben. Het was Knops die Krul scoutte voor de politiek. Weliswaar was Harmen Krul al sinds zijn zestiende lid van deze partij – wat bijzonder is – maar hij had naar eigen zeggen nog geen moment gedacht om zelf de politiek in te gaan. ,,Maar Raymond Knops zag het in me. Hij zei tegen het lokale bestuur: deze man moet je hebben. En voor ik het wist, was ik lijsttrekker voor Den Helder.’’ Slangenkuil In die roerige politiek in Den Helder. Vraag iedereen die iets weet van politiek, waar ook in de provincie of zelfs daarbuiten, en bij het horen van de naam van deze stad krijg je termen terug als ’slangenkuil’, ’wespennest’ en ’afbreukrisico’. De arena van vliegen afvangen, ruzie, intriges, partijsplitsingen, gebroken beloften en gevallen wethouders. ,,Toen bekend werd dat ik de politiek in ging in Den Helder, ben ik meer gecondoleerd dan gefeliciteerd’’, blikt Krul nu terug. Zoals meestal, met een brede lach op z’n gezicht, maar daarom niet minder serieus. ,,En toch. Ik weet nog dat we in de Morgensterkerk stonden. Voor het verkiezingsdebat van het Noordhollands Dagblad. Toen wist ik wel: dit is het. Dit is wat ik wil doen. En dat was ook het eerste moment dat ik dacht: ik moet de Tweede Kamer in.’’ En hij stond niet alleen in dat idee. Door de wol geverfde politici zagen hoe dat broekie van het CDA – onberispelijk gekapt en keurig jasje-dasje – welbespraakt de show stal en verbaal de vloer aanveegde met zijn opponent van nieuwkomer PVV. Wie denkt die jongen wel dat-ie is, zou je denken. Maar vanaf dag één stond hij er. Strijdbaar, strijdlustig. Net zo netjes als zijn outfit, maar ook niet mis te verstaan en met de vanzelfsprekende autoriteit die je zo’n joch niet meteen zou verwachten. Op de lijst! Tweeënhalf jaar later. Als we elkaar spreken is het dinsdagmiddag, we zitten op de redactie. Automatenkoffie uit papieren bekers. Het is net bekend geworden: hij staat op de lijst! Als enige twintiger in de top-20. De telefoon van Harmen Krul staat op stil, maar de berichten blijven komen. Veel felicitaties en een paar zure opmerkingen. Eigenlijk is het weer, voor een minderheid, maar toch: wie denkt die Harmen Krul wel dat-ie is? Noem hem ’golden boy’ of zelfs opportunist. Hij blijft er kalm onder. Relativerend: ,,Na de dood van mijn vader… ik was twaalf… Misschien heeft dat wel gemaakt dat ik vond dat ik zelf moest bedenken wat belangrijk is in het leven. Welke waarden. Ik kom uit een heel rood nest. Mijn zus Anneloes is hartstikke GroenLinks, al gaat ze voor mij deze verkiezingen een keer een uitzondering maken. Maar dus, ik kwam bij het CDA uit. Niet vanwege het geloof – ik geloof in God maar dat zie ik los van de politiek. Meer vanuit het idee dat iedereen zelf verantwoordelijk is om iets van zijn leven te maken. Dat is een. Maar ook omzien naar een ander. Dat is het. Dat is waarom ik voor defensie wilde werken en dat is ook waarom ik nu de Kamer in wil.’’ ’Pang-pang’ Krul vindt dezelfde waarden bij de krijgsmacht als op het politieke strijdtoneel, wil hij maar zeggen. Dienstbaar zijn aan de samenleving en de vrijheden van de mensen die daar deel van uitmaken. Klinkt misschien hoogdravend of filosofisch, excuseert Krul zich, maar in de kern komt het daar op neer. ,,Oké, meer concreet. Ik heb de laatste jaren gewerkt als officier gevechtslogistiek van het Korps Mariniers. Dan is je werk: zorgen dat die mariniers de juiste spullen moeten hebben. Maar. Militairen die pang-pang moeten roepen. Dat gebeurt dus echt. Ik was er bij en het is verschrikkelijk. Dat je mensen vraagt om hun leven te wagen om te vechten voor onze vrijheid en ze niet de spullen geeft die ze nodig hebben. Dat kan gewoon niet, echt niet. En als je daar iets aan wilt doen, dan moet je in de Tweede Kamer zijn.’’ De laatste acht maanden ongeveer heeft Krul hier in alle stilte naartoe gewerkt, dat kandidaatKamerlidmaatschap. Waar zijn collega Jelle Beemsterboer uit Tuitjenhorn zich in juni al manmoedig presenteerde als ’onze man in Den Haag’ voor Noord-Holland Noord, hield Krul zich koest. Achter de schermen sonderen en zijn contacten aanspreken. Te beginnen met de CDJA, de CDA-jongeren en tot en met de eigen defensieminister, Ank Bijleveld aan toe. ,,Ja, eigenlijk ondenkbaar natuurlijk. Dat je als luitenant ter zee even belt met de minister. Maar binnen onze partij zijn die lijnen wel zo kort. Ik heb me ook gesteund gevoeld door Koen Schuiling, onze oude burgemeester.’’ Hij mist hem nog wel eens, bekent Krul. Koen Schuiling en hij hadden best wat gemeen. De behoefte om iets te doen aan die politieke cultuur van vliegen afvangen en elkaar de maat nemen. ,,Ik heb daar vaak iets van gezegd in het debat. Geduldig, keer op keer. En volgens mij maakte het ook wel indruk. Juist omdat ik zo jong was, ben, maakte het indruk, denk ik.’’ Onder zijn leiding boekte het CDA in Den Helder in 2018 een opvallende verkiezingswinst. Na een volgens Helderse traditie rommelig verlopen coalitievorming ontstond er uiteindelijk een monsterverbond van zeven partijen van uiteenlopende bloedgroepen, met verkiezingswinnaar Beter voor Den Helder als dominante partij en het CDA als goede tweede. En tot iedereens verbazing was dit gelegenheidshuwelijk in staat om een compromis te bereiken dat de Helderse politiek, ja zelfs de stad al drie decennia spleet: het stadhuisdossier. Het gaat gebeuren: er komt toch een nieuw stadhuis, op de historische Oude Rijkswerf in de stad. Hoewel: in Den Helder weet je het natuurlijk nooit. Vanuit de oppositie is stevige kritiek op het onvermurwbare machtsblok dat de coalitie vormt. Een coalitie die zo’n brede basis vormt dat het nauwelijks uitmaakt als er een kikker uit de kruiwagen springt. De Seniorenpartij stapte uit de coalitie. Maar geen crisis. Er was nog een meerderheid, de Senioren-wethouder werd omgekat tot die van Beter voor Den Helder en door op de ingezette koers. Ondertussen lijkt het er niet op dat het nieuwe stadhuis klaar is voor de volgende verkiezingen. Wie zegt ons niet dat dit ambitieuze plan door een volgende coalitie wordt teruggedraaid? ,,Een onomkeerbaar besluit, dat bestaat niet in Den Helder, dat klopt. Maar het stadhuis is wel een voorbeeld van hoe je vanuit alle gezindten samen een compromis kunt sluiten. Ik wil er in geloven dat we dat kunnen in Den Helder en daar ben ik ook van overtuigd. Het is maar een gebouw, maar het staat voor iets veel groters. Dat we ook in de Helderse politiek in staat zijn tot bruggen bouwen en verbinden. Een compromis wordt vaak nog wel gezien als iets negatiefs. Maar zo zie ik dat niet. Een compromis is het bewijs van samenwerking.’’ En straks in Den Haag. Stel, je mag drie dingen van vandaag op morgen veranderen. Wat wordt dat? ,,1. Stoppen met het leenstelsel voor studenten. 2. Een einde aan de doorgeschoten flexibilisering van de arbeidsmarkt. Oftewel: meer vaste banen. en 3. Een eerlijke woningmarkt.’’ Want? ,,Bedenk je even hoe jongeren van nu volwassen worden. Eerst studeren, waarbij je je verplicht in de schulden steekt. Dan ben je klaar en is er geen fatsoenlijke baan te vinden. Keihard werken in een traineeship met nauwelijks salaris en vervolgens geen huis te vinden en geen hypotheek te krijgen.’’ Wat hebben we er in de Kop aan als jij Kamerlid bent? ,,Sowieso is het natuurlijk goed voor korte lijnen in Den Haag. Het is lang geleden dat het CDA een Kamerlid uit deze regio had, die weet wat hier speelt en wat er belangrijk is. Om de Kop beter op de agenda te krijgen in de landelijke politiek.’’ Met als belangrijkste? ,,Bereikbaarheid. In de breedste zin. We zitten de komende jaren te springen om personeel voor de marine, voor Pallas in Petten. Maar dan moet je ook goed bereikbaar zijn. Dan moet je de woningen hebben. Dan moet je zorgen voor een aantrekkelijke woonomgeving voor jong en oud. Als het goed gaat met de marine, gaat het goed met Den Helder en omgeving, maar ook andersom.’’ Ben jij nu de zoveelste die ons een vierbaans N9 gaat beloven? ,,Nee. Ik ben niet zo van het beloven. Ik beloof dat ik me hiervoor ga inzetten en waarmaken wat mogelijk is.’’